Kevin Eyken Films & Series 20 dec 2019, 10:11

Leestijd: 4 minuten

Review – Star Wars: The Rise of Skywalker (zonder spoilers)

Onze review van Star Wars: The Rise of Skywalker bevat geen spoilers.

JJ Abrams is op pad gestuurd om het schip van deze trilogie te rechten na het wrak van Rian Johnson. Helaas faalt hij in deze opdracht, al kunnen we dit hem niet volledig kwalijk nemen. Star Wars: The Rise of Skywalker maakt veel onnodige fouten en durft niet een ongebaand pad te bewandelen, waardoor de voornaamste zonde op zichzelf een teleurstelling is: het is een saaie Star Wars-film.

Achtbaan van plotpunten

Hoewel de film niet volledig gemankeerd uit de startblokken komt, verdient hij ook geen schoonheidsprijs. Plotpunten passeren in een noodtempo de revue en alle Star Wars-transities bezorgen de kijker een wiplash, doordat het verhaal elke 90 seconden van locatie wisselt. Er worden planeten en culturen geïntroduceerd, die zonder een seconde te verspillen hinten naar een diepere laag, zoals het een Star Wars-film betaamt. Maar wanneer van de kijker gevraagd wordt om een emotionele binding met deze locaties te hebben, is het duidelijk dat Abrams zijn hand overspeelt.

De eerste 30 procent van de film biedt enige hoop. Nee, goed is het niet, maar het schrijfwerk binnen de scènes an sich is vermakelijk. Opvallend goed is de humor die – hoewel Disney-braaf – zowel typisch Star Wars als eigentijds aanvoelt. Bijna elke zin die C-3PO’s muil verlaat, is treffend. En ook buiten de gouden droid om weet Star Wars: The Rise of Skywalker komische punten te scoren. In combinatie met het hoge tempo, zorgt dit initieel nog voor Michael Bay-achtig vermaak. Denk: ‘Transformer-film die niet volledig kut is’. Dat niveau.

Geen gewaagde keuzes in Star Wars: The Rise of Skywalker

Maar ondanks het introduceren van een nieuwe kwaadaardige commandant (aangezien Hux een totaal ongeloofwaardige dreiging is geworden na zijn volledige castratie in The Last Jedi), het hoge tempo en alle andere kleine lichtpuntjes weet de film simpelweg niet te boeien. En dat komt niet door de voorspelbaarheid. Het komt vooral door allerlei zaken die de regisseur heeft laten liggen, de kansen die niet gegrepen zijn. Ten behoeve van spoilers zal ik niet in detail treden, maar er wordt geen enkele gewaagde keuze genomen. Wellicht de twee naamloze zoenende vrouwen, gezien de Chinese markt, al is het goed mogelijk dat deze scène dat uiteinde van het continent niet bereikt. Nee, het grootste probleem is de ‘reis’ die de hoofdrolspelers afleggen.

Het is ‘spoorzoekertje’ van het laagste niveau, met een logica die niet te volgen is. “Waarom zou iemand een hint op die manier achterlaten? En voor wie? En hoe kunnen ze garanderen dat die hint werkzaam blijf na vele jaren?” Op al deze vragen wordt geen antwoord gegeven. Star War: The Rise of Skywalker weet mij met de grootste moeite op de grens tussen geboeid en verveeld te houden. Maar als er nóg een van deze vragen op de stapel gegooid wordt zonder een van de eerdere te beantwoorden, wordt het mij te veel. Het is duidelijk dat de kijker niet hoeft na te denken over dit soort dingen, en dat is prima. Al gaat dat ook ten koste van de emotionele investering. En vanaf dat punt gaat het enkel verder bergafwaarts.

Disney-clichés

Als je een hekel hebt aan afgezaagde Disney-clichés, overdadig uitgelegde plotpunten, of totaal onverklaarbare verhaalontwikkelingen, dan zal de eindsprint van Star Wars: The Rise of Skywalker één grote ergernis zijn. Daar komt bij dat totaal geen dreiging heerst. Tot het allerlaatste moment dan, enigszins. Maar dan is het al te laat. Want in de gehele voorafgaande 140 minuten kenden de hoofdpersonen geen weerstand van The First Order. Als een warm mes door boter jagen ze door hun troepen en schepen. Wanneer op het laatste moment van de kijker gevraagd wordt om 12 seconden te twijfelen of het allemaal wel goedkomt, is het te laat. Hierdoor zal de film de geschiedenisboeken ingaan als een dor, onvruchtbaar Disney-cliché zonder enige spanning. Het is niet hoog, het is niet laag. Het is.

Star Wars: The Last Jedi was in ieder geval komisch op cultureel niveau, omdat het een trap in het kruis van de Star Wars-fans was. Ja, het was een vernieling van alles wat met Star Wars te maken had, maar die hekel doet tenminste nog iets met de kijker. Star wars: The Rise of Skywalker is een stoffige film die – inhoudelijk gezien – binnen enkele maanden in de vergetelheid zal raken. Want het doet namelijk niks.

Ach, als dit de prijs is die wij collectief moeten betalen voor het bestaan van ‘Baby Yoda’, dan heeft het zo moeten zijn.

★★☆☆☆

? Lees hier wat de internationale pers vindt van Star Wars: The Rise of Skywalker