Alrik de Jong Auto's 25 aug 2025, 12:55

Leestijd: 9 minuten

Polestar 4-review: roadtrip met het gezin in een elektrische auto

Op vakantie in een elektrische auto, hoe is dat? Ik neem de proef op de som in een Polestar 4 tijdens een roadtrip met het gezin. Lees: vader (ik), moeder en een kind van pas 2 jaar oud.

Het oorspronkelijke idee is een gezinsroadtrip door Denemarken, Noorwegen en Zweden. Maar precies in onze twee weken vakantie gaat het weer daar van zonnig en 25 graden plus naar regenachtig en onder de 20 graden. Toch een voordeel van onze vakantie-afwijking; alles op het laatste moment boeken. De volgende bestemming: Alpen en Dolomieten. Onweer en zware buien voorspeld. En zo komen we op het idee om traditioneel Frankrijk door te crossen, via de westkust naar de Dordogne. Extra uitdaging, omdat Frankrijk lang bekend stond als alles behalve een goed netwerk aan laadpalen. Tipje van de sluier: in korte tijd is er veel veranderd. En goed om te weten: ik ben geen autojournalist, wel een liefhebber. Ik beoordeel deze elektrische auto vanuit gezinsperspectief.

Om precies te zijn krijg ik een Polestar 4 Long Range Single Motor mee met een WLTP-actieradius van 620 kilometer. Wat direct opvalt is de zee aan ruimte binnen, zowel in de auto als de kofferbak. Komen we direct al bij de meest besproken gimmick van deze elektrische auto: er zit geen achterruit in. Hierdoor is de huidige vormgeving mogelijk, waardoor er achterin veel meer ruimte is, zowel in hoogte als diepte. Ook is de EV door deze achterkant extra aerodynamisch en dus zuiniger. Mijn vriendin (officieel vrouw, maar dat klinkt zo oubollig) zit altijd naast de kleine op de achterbank en reist naar eigen zeggen nu comfortabeler dan ooit. De 2-jarige vakantieganger zit er helemaal als een keizer bij, extra verheugd door het glazen dak, waardoor vliegtuigen te spotten zijn. Het inpakken is bevredigend, want alle bagage past en er had nog veel meer bij gekund. Extreem veel kofferbakruimte, wat je aan de buitenkant niet direct zou verwachten.

Na de kinderwagen op de bagage geplaatst te hebben, sluit de achterklep met een drukje op de knop. Als eerste overnachtingsplek hebben we in een opwelling voor Étretat gekozen, vanwege een mooie rots op Google. Zo’n 600 kilometer van Amsterdam, net iets minder dan de WLTP-actieradius van de Polestar 4. Het eerste dat onderweg opvalt is het bekijks, voor het eerst in mijn leven. Normaal gesproken trek ik bekijks omdat mensen zich zichtbaar ergeren aan een traag invoegend Greenwheels-autootje, nu zie ik mannen likkebaardend tegen hun vrouwen zeggen dat dit een Polestar 4 is, daar is geen lipleescursus voor nodig.

Polestar 4 vertelt waar je moet laden en hoe lang

Maar het eerste waar ik op let is natuurlijk het accupercentage. Als je in een elektrische auto op vakantie gaat, zit je daar van te voren een beetje mee in je maag. Waar kan ik snelladen, hoever kan ik rijden, gaat dit allemaal wel lukken? Nou, de Polestar 4 maakt het zo makkelijk dat het bijna saai wordt. Als je de route invoert, berekent hij direct waar het snelste laadstation is rond het batterijpercentage van 20% en hoe lang het opladen daar duurt. De eerste tussenstop houden we pas na 5 uren rijden. Normaal gesproken stop ik eerder, maar in deze auto worden mijn benen door de uitschuifbare stoel niet moe. En ik blijf ook opmerkelijk kwiek, vermoedelijk door het rijcomfort. Aan de op camera’s werkende achteruitkijkspiegel was ik overigens na 35 minuten rijden gewend.

Bij het laadstation is het best druk, maar ik parkeer de Polestar 4 op een van de nog twee vrije plekken. Als een volleerd parkeerder, en dat komt vooral doordat ik Grand Theft Auto 1 en 2 heb gespeeld, de GTA-edities die nog vanuit vogelperspectief werden gespeeld. Tijdens het achteruit inparkeren zie je jezelf dankzij de camera’s van boven rijden. Dat maakt precies parkeren makkelijk en leuk. Ook weer bekijks natuurlijk, vooral nu deze elektrische auto net in Frankrijk is gelanceerd.

Snelladen gaat inderdaad snel, en door…

Hoe dan ook, het laden gaat snel, ondanks de drukte. In ongeveer 31 minuten kun je volgens Polestar van 20% tot 80% opladen bij een snellaadstation. Ik doe iets meer dan 40 minuten over 18% tot 91%. Die tijd hebben we ook wel nodig voor koffie, eten en beweging voor de energieke peuter. De auto bepaalt op basis van mijn rijgedrag op de snelweg dat ik weer zo’n 500 kilometer kan rijden. Alle range anxiety is na één stop weg.

Twee uren na de eerste stop arriveren we via een prachtige route door het binnenland van Normandië bij onze B&B, Les Tilleuls Étretat. Op Google-foto’s een prachtig dorpje. Mooie rots, strand, terrasjes. In werkelijkheid vergane glorie en telefoontoerisme. Als een Instagram-waardige rots het enige hoogtepunt is van een plaats, weet je dat je er beter niet naartoe kunt gaan. Mensen fotograferen en filmen de rots, en bekijken op terrasjes de foto’s, waarna ze het delen via WhatsApp of Instagram. Verder lopen ze in een drom over de boulevard en langs winkeltjes, met de telefoon in de hand. Het boek Grand Hotel Europa beschrijft een gelijksoortig fenomeen in 664 pagina’s. Onze B&B daarentegen is een absolute aanrader voor een tussenstop. Gerund door een Walloniër met Michelinster-ervaring, en dat proef je in alles terug. Schenkt de perfecte tripple-biertjes, maakt de beste wentelteefjes van croissants, gooit ’s avonds voor zijn gasten een entrecote op de barbecue. Qua sfeer is het een levende antiekwinkel met een ruime tuin. Bij het ontbijt verraadt alleen het Nespresso-apparaat dat we in de 21e eeuw leven. Maar ik dwaal af.

Rijgedrag en pilot assist

Na een dag met de ziel onder de armen langs die rots gelopen te hebben (twee nachten leek ons een goed idee), begint de vakantie echt. We doorkruisen Frankrijk op weg naar de Dordogne, een kleine acht uur rijden van Etretat. Op de Franse snelwegen trekken we weer veel bekijks in de Polestar 4, die ons in alle comfort naar de eerste stop zoeft; je voelt en hoort aan niets dat je met 130 kilometer per uur over een snelweg rijdt. Laden in iets meer dan een half uur, en door. We rijden op zondag, druk is het niet. Vol op de cruise control, dus. Hier ervaar ik het enige kritiekpuntje wat betreft rijgedrag, al valt er nog veel aan te passen met instellingen. De pilot assist kan binnen de standaardinstellingen schokkerig aanvoelen als je niet goed meewerkt (lees: richting vergeet aan te geven).

Over het algemeen is de pilot assist prettig, als je eenmaal weet hoe je jezelf eraan moet ‘overgeven’. Het rijden voelt alsof het vanzelf gaat, waardoor je minder snel moe wordt. Althans, zo ervaar ik het. Maar er zijn ook wat haperingen. Zo is de lane assist wel erg streng binnen de standaardinstellingen. Als je vergeet richting aan te geven, kan het schokkerig aanvoelen. Ook stukken met wegwerkzaamheden, waarbij je te maken hebt met oude rijstrookmarkering op je rijhelft, zijn wat schokkerig door de lane assist, ook met cruise control uitgeschakeld. Daarnaast merk ik een enkele keer dat de adaptive cruise control reageert op een vrachtwagen die op de rechter weghelft rijdt, terwijl ik die links inhaal. Het zijn details binnen een verder uiterst comfortabele rijervaring. Er zijn instellingen om de gevoeligheid aan te passen of bepaalde waarschuwingen uit te zetten, maar tijdens het rijden zoek ik daar liever niet naar.

Franse dorpjes met heel smalle weggetjes

De 2-jarige reiziger vindt rijden in de Polestar 4 een zenmoment, de twee ouders in zekere zin ook. Zonder een bereisd gevoel komen we aan bij Le Rocher De La Cave, een camping uit het boekje. Prachtig gelegen aan de Dordogne, gezellig familiair, geen overdreven luxe en de opgezette safaritenten, staplaatsen en chalets staan door elkaar heen. Mosselavonden aan lange tafels, petanque- en tafeltennistoernooitjes, alsof je via een tijdcapsule de jaren 90 instapt. Bovendien een van de weinige plekken waar je op het kiezelstrandje aan de rivier ’s avonds nog kampvuurtjes mag maken. Het woord idyllisch is voor deze plek uitgevonden.

De 2-jarige reiziger kan zijn geluk niet op. Er staan bekenden van ons op deze camping, met iets oudere kinderen, en zodoende is hij in no-time de ‘Benjamin’ van Le Rocher De La Cave. Hij kent alle kinderen en vice versa. Toch vraagt hij iedere ochtend: ‘Lekker rijden?’ Voor hem een rustmomentje tussen alle campingdrukte door. Vaak wel naar een bestemming met nog meer prikkels, de supermarkt met 54 kassa’s, maar dat is ook weer een uitje op zich.

Wat ook hoort bij zo’n vakantie met het gezin, zijn uitjes naar oude stadjes en kerkjes. Met veel te smalle weggetjes. Daarover heb ik me van te voren het meest druk gemaakt in de brede Polestar 4, maar ze bieden de leukste rijervaring. Vooral als ik een écht smal weggetje inrijd, dat eenrichtingsverkeer blijkt, komt mijn ervaring met de eerste editie van Grand Theft Auto van pas. In een weggetje dat smaller lijkt dan de breedte van deze elektrische auto, rij ik als een volleerd coureur achteruit dankzij het vogelperspectief op het scherm. Toegegeven: na een momentje van paniek. Dat moet er hoe dan ook stoer uit hebben gezien, denk ik, maar niemand die het ziet.

Dwars door Parijs weer terug naar een verborgen parel

Zo begint de Polestar 4 langzaam een onderdeel te vormen van ons kleine gezin. Op de camping zelf blijkt het een sociaal verbinder. “Hoe is dat nou, in een elektrische auto op vakantie?” “Is dit die Polestar zonder achterruit?” “Mag ik eens binnen kijken?” Dat soort vragen. Persoonlijk vind ik zo’n elektrische auto tijdens vakantie een verademing qua rijcomfort én geluid. Ook als je 130 rijdt op de Franse snelweg voel en hoor je niks. Die achterruit merk ik na een half uur niet meer, die camera-achteruitkijkspiegel geeft eigenlijk een nog beter beeld. Laden gaat heel snel. Van binnen is het pure luxe en sereen Zweeds design.

Terug gaan we dwars door Parijs, maar we rijden op donderdag, dus daar zoeven we zo doorheen. We sluiten af met een verborgen parel, ongeveer een half uur na Parijs. Deze moet iedere Frankrijk-ganger even noteren als potentiële tussenstop: Hotel L’Aunette Cottage. In een schier verlaten dorpje Chamant zit dit smaakvolle boetiekhotelletje verstopt in een straatje. Ik ben dan ook verrast door de oneindig lange tuin, met zwembad, speelgerei voor kinderen en op verschillende plekjes terrasjes waar je kunt eten en drinken. De eigenaar schotelt ons een boterzachte Confit de Canard voor met een glas wijn, voor de kleine zijn speciaal wat aardappelen en groenten gemaakt. De volgende ochtend rijden we na een persoonlijk gemaakt ontbijtje naar Amsterdam. Die Polestar 4 gaat onze prille familiegeschiedenis in; als een elektrische god door Frankrijk.