Michiel Hekkens Netflix 7 mei 2025, 11:08

Leestijd: 2 minuten

Netflix dropt comedy-parel over gevoelig onderwerp

Mark Wahlberg en Rose Byrne voeren een hachelijke balanceeract op in Instant Family, een film over het pleegouderschap die zowel komisch als serieus van aard is. Hoewel de film uit 2018 in financieel opzicht geen succes was, kreeg hij in de pers veel lof toegezwaaid. Vanaf nu te zien op Netflix.

Met een comedy over het pleegouderschap kun je op heel veel manieren de plank misslaan. Maak je er luchtige feelgoodfilm van, dan veronachtzaam je de zwaarte van het onderwerp. Breng je alle nuances en problematiek van het pleegouderschap in kaart, dan wordt het waarschijnlijk niet heel grappig. Instant Family wil grappig zijn, maar tegelijk een eerlijk beeld geven over hoe het is om pleegkinderen in huis te nemen. Dat de film hierin de juiste snaar raakt, komt waarschijnlijk doordat schrijver en regisseur Sean Anders zelf ook pleegouder is. Hierdoor hoefde hij niet ver te zoeken voor een authentiek plot.

Instant Family: film op Netflix over het pleegouderschap

Peter (Mark Wahlberg) en Ellie Wagner (Rose Byrne) naderen de veertig, als ze het idee opvatten om een kind te adopteren. Ze zoeken contact met een pleegoudernetwerk. Via hen ontmoeten ze Lizzy, een dwarse puber van vijftien jaar met wie ze een klik voelen. Zij heeft echter ook een broertje van 10 en een zusje van 6, allen afkomstig uit een latino-gezin waarvan de vader vertrokken is en de moeder in de bak zit. Dit drietal kunnen ze uiteraard niet van elkaar scheiden.

En dus nemen Peter en Ellie maar meteen drie beschadigde kinderen in huis, waarna de achtbaanrit die het pleegouderschap heet begint.

Comedy raakt juiste snaar bij pers

Regisseur en schrijver Sean Anders heeft met Hot Tub Time Machine (2010) en That’s My Boy (2012) bewezen dat hij leuke comedies kan maken, maar zoals al aangestipt is Instant Family de film die het meest dichtbij zijn hart ligt. Niet verrassend dus dat de film vooral vanwege zijn oprechtheid scoort. Zo schreef The New York Times bij het verschijnen van de film in 2018: “De film is overtuigend: hij laat heel eerlijk het drama zien van kinderen die zich misdragen, en de wroeging die de adoptieouders kunnen voelen.” Een soortgelijk sentiment in The Guardian: “Erg lief, grappig als het moet, en duidelijk gebaseerd op persoonlijke ervaringen.” Tegelijk constateert de Britse krant dat de film de “stank van flauwigheid die bij komedies voor 12 jaar en ouder komt kijken niet buiten de deur kan houden”. In eigen land noemt De Volkskrant het “een film die zijn eigen valkuilen ziet en er vaardig omheen slalomt”.

Onderaan de streep laat IMDb een erg respectabele beoordeling van 7.3 zien en toont Rotten Tomatoes een score van 82%. Vanaf nu te zien op Netflix. Bekijk ook ons Netflix-overzicht van alle verschijnende films, series en documentaires in de maand mei.