Michiel Hekkens Films & Series 1 mei 2025, 11:54

Leestijd: 3 minuten

Meest omstreden film ooit in bioscoop: dit zeggen de reviews

“Had ik die verdomde film maar nooit geschreven”, verzucht regisseur Joel Souza bij de release van Rust. Ruim drie jaar na het dodelijke schietincident draaft hoofdpersoon Alec Baldwin het witte doek op, zij het over een gitzwarte prairie. Manners kijkt of er in de recensies toch een paar glinsterende zandkorreltjes te bespeuren zijn.

Nadat Alec Baldwin zijn propwapen afvuurde en pardoes cinematografe Halyna Hutchins doodschoot, was de toekomst van Rust ongewis. Alec Baldwin raakte verzeild in een slepend juridisch conflict (inmiddels vrijgesproken). Wapensmid Hannah Gutierrez-Reed werd veroordeeld voor 18 maanden cel, omdat ze verzuimd had het pistool te checken. Best sneu voor haar, dachten wij eerst, maar toen bleek dat ze cocaïne en alcohol op de set gebruikte. Dat maakt het iets minder sneu. Regisseur en producer Joel Souza werd zelf ook door de kogel geraakt en lag er een tijd uit. Dat Rust er nu toch is, is puur te danken aan de familie van het slachtoffer. Zij stonden erop dat de film er toch zou komen. Goed, laten we dan ook maar kijken of het wat is.

Rust: bezoedelde western met Alec Baldwin

Het is het jaar 1880 in Wyoming. Harland Rust (Alec Baldwin) is een prairieboef op leeftijd met een prijs op zijn hoofd, die zich schuilhoudt in de wildernis. Als zijn kleinzoon (Patrick Scott McDermott) wordt veroordeeld tot de galg omdat hij per ongeluk iemand heeft doodgeschoten (hij ook al), laat Harland noodgedwongen zijn gezicht weer zien. Hij redt zijn kleinzoon, maar trekt hiermee de aandacht van een premiejager. Opa en kleinkind worden vanaf dat moment op de hielen gezeten door Fenton “Preacher” Lang (Travis Fimmel).

Rust duurt 2 uur en 19 minuten en is een klassieke western a la Unforgiven: lang, traag en sfeervol. Het is te vroeg voor een breed gedragen consensus op basis van IMDb- en Rotten Tomatoes-gemiddelden, maar de grootste filmplatforms hebben de film inmiddels beoordeeld. Manners vat de kritieken voor je samen.

De eerste reviews: mooie beelden, traag verhaal

Allereerst de positieve punten. Deadline noemt de film “een prima aanvulling op het inmiddels versleten genre dat je tegenwoordig vooral op televisie ziet in plaats van op het grote scherm.” Volgens het medium komen traditionele thema’s als verlies, spijt en verlossing goed uit de verf. Variety sluit zich hierbij aan en looft de western als “knappe en aantrekkelijke indie-kunst”. The Guardian richt de loftrompet volledig op de overleden Halyna Hutchins, die “de reddende engel” van de film wordt genoemd. De prachtige shots laten zien hoe goed zij in haar werk was.

Over de film zelf is The Guardian minder te spreken; de film krijgt maar twee sterren. Rust is te lang, Alec Baldwin overtuigt niet als outlaw (“simpelweg niet interessant, raadselachtig of gevaarlijk genoeg”), het plot is saai. Alleen de shots van Halyna Hutchins maken de film in visueel opzicht geslaagd.

Geen consensus over de prestatie van Alec Baldwin

Deadline stelt juist dat het een “geweldige rol” voor Alec Baldwin is en dat hij “een van zijn beste prestaties” neerzet. Variety positioneert zich dan weer meer aan de zijde van de azijnzeikers. Men vindt Baldwin een “overdreven gestileerde badass scherpschutter”. De film zelf: “een western die lekker wegkijkt, een buddy-movie die voort hobbelt maar nooit vleugels krijgt.”

Resumerend is geen enkele film het waard om voor te sterven, maar Rust zal waarschijnlijk ook niet de geschiedenisboeken in gaan als een gitzwarte film met een gouden randje. Daarvoor zijn de eerste recensies te matig. Rust draait vrijdag 2 mei in de Amerikaanse bioscopen, een Nederlandse release is nog ongewis.