Job Schokker Bioscoop 29 apr 2025, 18:22

Leestijd: 2 minuten

Manners-redacteur ziet Thunderbolts*: ‘Beste sinds Endgame’

Marvel is terug. Thunderbolts* draait vanaf morgen in de bioscoop en redacteur Job mocht de film namens Manners al een dag eerder zien. Dit is zijn recensie.

Aan de vooravond van de bioscooprelease van Thunderbolts* zijn de verwachtingen lauwtjes, zeker voor Marvel-begrippen. Ten eerste kampt de film met hevige concurrentie. Mission: Impossible – The Final Reckoning, Karate Kid en de live-action Lilo & Stitch staan allemaal klaar om kijkers weg te kapen. Ten tweede is er sprake van superheldenmoeheid, door de reeks matige en gehaaste titels (met hier en daar een uitzondering zoals Deadpool & Wolverine) na Endgame. Ten derde staan karakters als Yelena Belova (Florence Pugh) en Bucky Barnes (Sebastian Stan) centraal. Zij zijn weliswaar populair, maar fungeerden in vorige films slechts als bijfiguren. Qua box office worden dan ook bedragen tussen de 65 en 80 miljoen dollar genoemd in het openingsweekend, lager dan Captain America: Brave New World (88 miljoen). Voor Manners mocht ondergetekende de film als een van de eersten bekijken.

Thunderbolts*: een film over mankeerde superhelden

De Thunderbolts* vormen een ongebruikelijk team van gefaalde figuren en ex-schurken. Zij slaan de handen ineen met één doel: hun voormalige missieverstrekker Valentina Allegra de Fontaine uitschakelen, nadat zij hen (zacht uitgedrukt) probeerde te laten verdwijnen. Deze groep antihelden bestaat uit Yelena Belova (Florence Pugh), Bucky Barnes a.k.a. de Winter Soldier (Sebastian Stan), Red Guardian (David Harbour), Ghost (Hannah John-Kamen) en Taskmaster (Olga Kurylenko).

De centrale vijand (of eerder: tragisch middelpunt) is Bob, gespeeld door Lewis Pullman. Terwijl hij langzaam ontdekt dat hij superkrachten bezit, wordt hij tegelijkertijd bevangen door een zware depressie. Wat volgt is geen standaard ‘good vs. evil’-gevecht, maar een intense zoektocht van de Thunderbolts* om Bob niet alleen te stoppen, maar vooral te helpen.

Marvel’s onverwachte parel 

Ook ik ging met getemperd gemoed naar de bioscoop, maar nu ik 126 minuten later weer buiten sta is dit omgeslagen als een blad aan een boom. Niet alleen als superheldenfilm weet Thunderbolts* te scoren, de film snijdt ook serieuze thema’s aan als depressie, eenzaamheid en de zoektocht naar acceptatie. Een opvallend volwassen benadering voor een Marvel-productie. Disney, onder leiding van Bob Iger, lijkt de boodschap begrepen te hebben: minder kwantiteit, meer kwaliteit. Naar mijn gevoel is dit het beste werk wat Marvel na de dood van Tony Stark afleverde.

In een tijd waarin Marvelproducties aanvoelen als lopendebandwerk, is het een zeldzaamheid geworden om oprecht onder de indruk te zijn. Maar Thunderbolts* is anders. Hier ligt de kracht juist in de emotionele lagen. Personages worden geconfronteerd met innerlijke demonen: schaamte, verlies, depressie. Thema’s als deze zijn zelden zo rauw en oprecht zijn behandeld in het MCU. 

Ik had meerdere keren een brok in mijn keel en zelfs tranen in mijn ogen. Niet bepaald iets wat je verwacht bij een Marvel-film, en dat zegt genoeg. 

Een nieuwe start voor het MCU? 

De cast is zelf trouwens ook razend enthousiast over de film. Check ons interview met hen hier.